سبد سفارش شما خالی است!

فردی خانه‌اش در پست‌ترین نقطه زمین بود که تمام بدبختی‌ها به آنجا ختم می‌شد. خانه‌اش پشت شهر، کنار مردابی تقریباً بزرگ قرار داشت که درخت افرایی در کنارش بود و پنجرة اتاق به جنگل و گورستان ختم می‌شد. تمام زندگی‌اش با حس غریبی آشنا بود؛ تنهایی سرگشته که به دنبال نیستی می‌گشت. او گذشته‌اش را می‌کاوید تا بتواند با آن زندگی و آینده را تحمیل کند و آن را بسازد. اما همان واقعیت‌ها و بدبختی‌های گذشته هستند که او به آنها دل باخته، انس گرفته و او را به گفتن کلمة باختن سوق می‌دهد، که خود را در مرداب بیاندازد و محکوم به نیستی گردد.