سبد سفارش شما خالی است!

گرچه تبعیض نژادی در سال 1948 م به سیاست رسمی حکومت آفریقای جنوبی تبدیل شد، ریشه‌هایش در تاریخ آن کشور بسیار عمیق‌تر است. در واقع، رابطۀ سفیدپوستان با بومیان آفریقای جنوبی به مدت بیش از سیصدسال رابطه‌ای توام با چپاول و سرکوب بود. این الگو از سال 1652 م شکل گرفت؛ یعنی از زمانی که کمپانی هند شرقی هلند، دژ کوچکی در دماغۀ امید نیک، در انتهای جنوبی قارۀ آفریقا ساخت. هلندی‌ها در این دژ توانستند بومیان آفریقا را شکست دهند و زمین‌های فراوانی را به دست آورند که یکی از دو شرط لازم برای پیشرفت و رونق کار سفیدپوستان در آفریقای جنوبی بود؛ شرط دیگر نیروی کار ارزان بود. نیاز به این دو منبع ـ زمین و نیروی کار ـ در تاریخ آفریقای جنوبی بارها نمایان شد. این نیاز طی قرن‌ها انگیزۀ بسیاری از قوانین نژادی بوده که سفیدپوستان وضع کرده‌اند؛ تا جایی که نظام آپارتاید (تبعیض نژادی) در آفریقای جنوبی در قرن بیستم به اوج خود رسید و به سیاست رسمی حکومت تبدیل شد. هدف آپارتاید از ابتدا روشن بود: محدود کردن حقوق سیاه‌پوستان، که اکثریت وسیع جمعیت آفریقای جنوبی را تشکیل می‌دادند، به منظور تضمین تسلط اقلیت کوچک سفیدپوست بر کشور. بنابراین، فقر و شرایط ظالمانه‌ای که بر سیاهان تحمیل می‌شد، انزجار و خشمی را پدید آورد که اشکال گوناگونی یافت، از جمله جنبش ضد تبعیض نژادی که به خشونت کشیده شد. در نهایت رهبران آفریقای جنوبی برای انجام تغییرات سیاسی دموکراتیک به مذاکره روی آوردند و بساط آپارتاید در سال 1994 م با سرعتی شگفت‌انگیز برچیده شد. نویسنده در کتاب حاضر، ریشه‌ها و علل ایجاد تبعیض نژادی (آپارتاید) در آفریقای جنوبی را بررسی کرده و جنگ داخلی در آفریقای جنوبی ناشی از تبعیض نژادی و پایان آن را توضیح داده است.