سبد سفارش شما خالی است!

جریان تاریخ‌نگاری یهود در ایران تا قبل از انقلاب اسلامی با هدف تحقق مواردی از قبیل باستان‌گرایی، ایجاد تصویر خشن از اسلام به‌ویژه در برابر یهود، مظلوم‌نمایی و معرفی شیخ به عنوان عامل تظلم، تحریف تاریخ و اثبات پیشینه دیرین یهود در ایران فعالیت می‌کرد؛ اما پس از انقلاب تمرکز تصمیم‌گیری در این جریان از بین رفت و افراد و شخصیت‌هایی در ایران، اسرائیل و امریکا با به‌کارگیری شیوه‌های جدید، شروع به فعالیت کردند. در این مرحله یهودیان ایرانی و عوامل آن‌ها تلاش کردند موجودیت مادی و فکری خود را در ایران ابقا کنند و در این راستا تاریخ‌نگاری‌های بسیاری را از دستاوردهای یهودیان فراری از ایران و اسرائیل حفظ، ضبط و در برخی موارد منتشر کردند. نگارنده در مجموعه حاضر سه مورد از این تاریخ‌نگاری‌ها را بررسی می‌کند؛ «حبیب لوی و جریان تاریخ یهود ایران»؛ «مئیر عزری» و اثر او که به شرح و توجیه روابط ایران با اسرائیل اختصاص دارد و «فرزندان استر»، اثر «هومن سرشار» که سعی در گردهمایی افراد در امریکا دارد.