سبد سفارش شما خالی است!

از مهم‌ترین اقدامات سیاسی ـ امنیتی رژیم‌های سیاسی مهار نیروهای مخالف است، اما رژیم‌های دیکتاتور ـ مانند رژیم پهلوی ـ به جای مهار مخالفین با رویکرد امنیتی بسیار خشنی به سرکوب آن‌ها پرداخت. شکنجه به عنوان وسیله‌ای برای سرکوب مخالفان در طول تاریخ ایران به صورت پیوسته و با نوسانات چشمگیر جریان داشته است. در این تحقیق پس از مروری بر وضعیت شکنجه در دوره‌های مختلف حکومت در ایران، به بررسی شیوه‌های مختلف شکنجه در دوره‌ی پهلوی دوم ـ به ویژه بین سال‌های 1332 تا 1357 ش ـ و مقاومت مبارزان پرداخته شده است. بر این اساس کتاب در پنج فصل، تدوین یافته و این عناوین را دربرمی‌گیرد: کلیاتی دربار‌ه‌ی شکنجه (معنا و مفهوم شکنجه، تفاوت قصاص و مجازات با شکنجه، نظر ادیان الهی در خصوص شکنجه و...)، وضعیت شکنجه در دستگاه‌های امنیتی معاصر، شکنجه در ادوار مختلف ساواک (در دوره‌ی تیمور بختیار و دوره‌ی حسن پاکروان)، از خشونت شدید تا سقوط (ساواک در دوره‌ی نعمت‌الله نصیری و دوره‌ی ناصر مقدم) و کنش‌ها و واکنش‌ها در قبال شکنجه.