سبد سفارش شما خالی است!

میرزای شیرازی در 15 جمادی‌الاول 1230 هجری در شیراز متولد شد، در چهارسالگی پدر خود را از دست داده و نزد دایی‌اش زندگی کرد. او از سنین کودکی به تحصیل خوشنویسی، ادبیات، صرف، نحو و بلاغت پرداخت و در دوازده‌سالگی در کنار آداب سخنرانی، کتاب‌های منطق، فقه و اصول را در نزد اساتید حوزۀ علمیۀ شیراز آموخت. سپس برای ادامۀ تحصیل به اصفهان رفته و به بحث و تحقیق در فقه، اصول، حدیث و حکمت پرداخت. او در سن 20 سالگی اجازه‌نامۀ اجتهاد و فقاهت دریافت کرد و مدتی را نیز در نجف و سامرا گذراند. مدت 22 سال رهبری و زعامت او در مکتب سامرا، یکی از درخشان‌ترین دوره‌های تاریخی مرجعیت شیعه نامیده می‌شود. او توانست با هوشمندی و درایت خاص خود، جریان جدید شکوفایی تشیع را در راستای وحدت بین مسلمانان هدایت کند. میرزای شیرازی پس از سال‌ها به ایران بازگشت و مهم‌ترین فعالیت وی پس از بازگشت علاوه بر رسیدگی به وضعیت مستمندان و اشاعۀ احکام دینی، حکم تحریم تنباکو در زمان سلطنت ناصرالدین شاه بود. میرزای شیرازی در سال 1312 هـ . ق در سن 82 سالگی درگذشت.