سبد سفارش شما خالی است!

صاحب‌نظران، قرن بیست‌و‌یکم را به دو دلیل اصلی عصر شهرها خوانده‌اند؛ یکی گرایش روزافزون جهانی به شهرنشینی؛ و دیگر نقش راهبردی و کارگزاری شهرها در نظام جدید اقتصادی ـ اجتماعی جهانی. توسعۀ شهری شتابان، ناموزن و تک‌سویه برآمده از فرآیندهای اقتصادی ـ اجتماعی و جهانی از یک سو و جریان‌های اخیر از دیگر سو، به پیدایش مناطق کلان شهری بزرگ در بسیاری از نقاط جهان انجامیده است. ورود انرژی عظیم اقتصادی ـ اجتماعی ناشی از روند جهانی شدن به شهرها، مناطق شهری جهان را با چالش جدید تغییرات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی و تغییرات نهادی گسترده در حوزه‌های گوناگون، به ویژه سازمان ساختاری ـ کارکردی شهری روبه‌رو کرده است. شناخت و مدیریت این تغییرات، محور کانونی در هدایت و کنترل بحران‌های آتی و حرکت به سوی پایداری شهری است. نوشتار حاضر، با تکیه بر محورهای پایداری شهری و ظرفیت شهری جهانی و نقش کارکرد کنونی و آتی مناطق، تحت این موضوعات به نگارش درآمده است: نحوۀ تاثیرگذاری جریان‌های جهانی بر پایداری محلی؛ چگونگی تطابق یافتن زمینه‌های محلی با نیروهای جهانی؛ تاثیرات جهانی شدن بر بستر محلی؛ یافتن رابطۀ عامل ـ ساختار درگسترۀ محلی ـ جهانی با هدف یافتن زمینه‌های عملی اعمال ارادۀ اجتماعی؛ نحوۀ تجهیز محل برای مقابله با لرزه‌های حاصل از این دگرگونی جهانی؛ و الزامات پایداری شهری.