ابوریحان بیرونی: منجم و ریاضیدان برجسته ایرانی
ابوریحانبیرونی، محمدبناحمد، 362 - 440 ق. / مشاهیر - ایران - داستانهای نوجوانان / ایران - سرگذشتنامه
محمد بزرگترین فرزند خانواده بود. او و خانوادهاش در روستای «رستاق» نزدیک خوارزم زندگی میکردند. در سن 14 سالگی با ابونصر آشنا شد. و در مدرسه بزرگی که در کنار قصر ابونصر بود به تحصیل پرداخت. محمد در علم ستارهشناسی بسیار پیشرفت کرد و در روستای خود رصدخانهی ساخت. پس از حمله «مأمون بن محمد» به خوارزم محمد به گرگان رفت. حاکم گرگان، «قابوس بن وشمگیر» اهل علم و ادب بود و به محمد کمک میکرد تا تحقیقاتش را ادامه دهد. در این زمان محمد که لقب ابوریحان را به خود داده بود کتاب «آثارث الباقیه» را نوشت. قابوس و ابوریحان باهم اختلاف نظر داشتند. به همین دلیل ابوریحان به خوارزم بازگشت. سپس همراه با سلطان محمود غزنوی به هندوستان سفر کرد و کتاب کاملی درباره این کشور نوشت. در سن 77 سالگی 146 کتاب نوشته بود و همچنان به تحقیقات خود ادامه میداد تا سرانجام بیمار شد و چشم از جهان فرو بست.