سبد سفارش شما خالی است!

تمرکز جدید بر موضوع رهبری در دهه‌های 1980 و 1990 را حداقل تا بخشی می‌توان تجلی «طرز فکر فردگرایی» تفسیر کرد. در دهه گذشته یا پیشتر از آن، علاقه بیشتری به جنبه‌های «پیروی» و «رهبری خدمتگزار» ابراز شده است. در بخش خصوصی، شرکت‌های بزرگ و منظم با پیشرفت شغلی ثابت و سنجیده از سلسله مراتبی روشن، جای خود را به شکل سازمانی تقلیل یافته، بدون لایه، و تفویض شده دادند؛ دیری نپایید که برنامه‌ریزی شرکتی اعتبار خود را از دست داد؛ افرادی (رهبران) که دارای بینش بودند جذب شدند؛ مهارت‌های نرم رهبری، نظیر الهام‌بخشی، و خلاقیت برای «مدیریت»، که حالا عملیاتی و متمرکز برای نگهداری سیستم بود، موردنیاز بود. تضاد میان رهبری و مدیریت که همواره در دوره‌ها، ارائه‌ها، و ادبیات چند دهه گذشته مطرح می‌شود در این کتاب ترسیم شده است.