من و تو سیب نخوردیم
شعر فارسی - قرن 14 / شعر آزاد
مجموعه کوتاه اشعار فارسی است که در قالب و سبک شعر نو و بازگو کننده دلتنگیها، آرزوها و حسرتهای شاعری است که در دنیای جدید به دنبال ارائه تصویری از رابطهها و بودن خویش است. و از اینکه آنکه به دنبالش میگردد دغدغه تازگی دارد و از موهای بلند به هم ریخته و چشمهای سوخته و دستهای مرده خسته شده سخت دلتنگ است. روزگار را پر از غربت و ناآشنایی میبیند و خاطره سیب و گندم را به عنوان الگویی کهن برای تعریف و تبیین رابطه و فاصله بازخوانی میکند.