نقش ادب در تاریخ
ادب ستودهترین گوهرها است؛ نژادهای فرومانده و ذلیل را عزیز و گرامی میکند و آدمی را به مکنت و دولت میرساند، شخص مودب را محبوب خاص و عام، و دوستان و یاوران وی را فزون میکند. ادب، نیکوترین جامه و لباس و نیکوترین زینت برای آدمی، در تنهایی یار و مونس انسان است و در اجتماع دلها را به سوی آدمی میکشاند. نویسندۀ کتاب حاضر (مرحوم آیتالله شیخ محمدتقی صدر معروف به "اراکی" و متخلص به "صدرا") در هر کتاب و رسالهای مطلبی دربارۀ ادب به چشمش خورده جمعآوری کرده و در این کتاب به چاپ رسانده است. در طول تاریخ افراد و اشخاصی بودهاند که دارای شهرت و آوازهای نبودند ولی به دلیل داشتن ادب به اوج شهرت و محبوبیت رسیدهاند و نام خود را بدینوسیله در تاریخ ثبت کردهاند و در مقابل اشخاصی نیز بودهاند که دارای خانوادهای مشهور، سرشناس و صاحب جاه و مقام بودهاند ولی به خاطر نداشتن ادب از اوج عزت به ذلت افتادهاند و اسم و رسم خاندان خود را نیز به باد فنا دادهاند. با توجه به این موضوع نگارنده در پی آن بوده است تا شرح حال کسانی راکه در گفتار، یا رفتارشان ادب به خرج داده یا کلمات و جملاتی زیبا و دلپذیر آوردهاند که بر اثر آن یا از مرگ نجات یافتهاند یا صاحب مال و منال و دارایی شده و به مقام و منصبی رسیدهاند، در این کتاب جمعآوری کند.