شریعتی، آزادی، انسان و دمکراسی
نگارنده در کتاب سعی دارد اندیشههای علی شریعتی را بررسی کند و نقش او را در تحول فکری و سیاسی جامعهی ایران، و جریان روشنگری و اصلاح دینی نشان دهد. وی در متن کتاب، به کرات از گفتههای شریعتی استفاده میکند. او معتقد است: "فرهنگ و آگاهی، ایدئولوژی، موقعیت اجتماعی، فکری و سیاسی جامعه و اسلام در شرایط خاصی بودند که شریعتی پا به عرصهی سخن و دعوت و شناساندن اسلام گذاشت. زمینههای فکری و عوامل برانگیزندهی "اسلام سنتی" بومی و متحجر شده و غبار گرفته در جلوههای مختلف و نهادها و اشخاص و رفتارهای رنگارنگ و استمرارهای مختلف خود از مشروطه به این سو، "تجدید بنای اسلام" در کشورهای مختلف اسلامی به خصوص (به غیر از ایران) در مصر و پاکستان.... زمینههایی بودند که شریعتی خوب از آنها آگاهی داشت. مبارزات سیاسی ـ مذهبی نیز کیفیت، حالت و شعارهای محدودی داشت. اینها خطوط و زمینه واقعی اجتماعی و فکریایاند که شریعتی بر آنها میروید و خود با زایندگی و پویایی و حیاتمندی جوشان راه و سخن و شیوه و برداشت تازهای را ارائه میدهد".