سبد سفارش شما خالی است!

علی اسفندیاری (نیما) در آبان سال 1274 خورشیدی در روستای یوش مازندران به دنیا آمد، دورۀ طفولیت را در دامان طبیعت گذراند و خواندن و نوشتن را نزد آخوند ده آموخت. سال‌های اولیه در مدرسه برای او خوشایند نبود اما بعدها با تشویق معلمی خوش‌رفتار، که شاعر بنامی بود، به شعر گفتن روی آورد و زبان فرانسه آموخت. او در سال 1300 خورشیدی نام خویش را به نیما تغییر داد و منظومۀ «قصۀ رنگ‌پریده» را در هفته‌نامۀ میرزادۀ عشقی به چاپ رساند. این منظوم در قالب مثنوی روایتگر زندگی نیما و مفاسد اجتماعی عصر وی است. نیما در سال 1338 به علت بیماری ذات‌الریه درگذشت و در امامزاده عبدالله تهران به خاک سپرده شد، اما بعدها پیکرش به یوش منتقل گردید. نگارنده در کتابچۀ حاضر زندگی‌نامه او را به نگارش درآورده و آثار و نامه‌های عاشقانۀ او به عالیه، همسرش، را جمع‌آوری کرده است. پاره‌ای از عناوین شعرهای نیما، که در کتاب آورده شده، عبارت‌اند از: مرغ آمین؛ خانه‌ام ابری است؛ ری‌را؛ در کنار رودخانه؛ دل فولادم؛ روی بندرگاه؛ و قایق.