سبد سفارش شما خالی است!

«میرزا جعفر»، متخلص به «صافی» از شاعران چیره‌دست قرن دوازدهم هجری است. راجع به زندگی، حرفه، خاندان و چگونگی امرار معاش وی اطلاع دقیقی در دست نیست و بیش‌تر شرح حال نویسان تاریخ درگذشت او را در سال 1219هـ.ق. ذکر کرده‌اند. از وی 4 اثر دیوان شعر؛ زبدة الانساب؛ مثنوی شهنشاه‌نامه؛ و منظومه گلشن راز به جا مانده است. نگارندة کتاب حاضر، در نوشتار خویش، علاوه بر معرفی این شاعر اصفهانی، به بررسی اوضاع سیاسی، اجتماعی و ادبی ایران در قرون دوازده و سیزده هجری پرداخته و انجمن‌های ادبی مشتاق و صافی را نیز معرفی نموده و بخش پایانی کتاب را به 223 قطعه از اشعار صافی در قالب‌های غزل و قصیده اختصاص داده است.