سبد سفارش شما خالی است!

"محتوای این نوشتار در قالب دو بخش و هفت فصل سازماندهی شده است. در بخش اول، که به مباحث نظری اختصاص دارد، ابتدا در فصول یک تا سه، رویکردهای مختلف تحلیل گفتمانی مورد بررسی قرار می‌گیرد. در این راستا، دو گروه از نظریات مرور خواهد شد. نظریاتی که از حوزه‌ی فلسفه‌ی سیاسی نشأت گرفته‌اند. در نهایت، در فصل چهارم بخش اول، بعد از ذکر نقایص رویکردهای مطرح شده، تلاش خواهد شد بر اساس برداشتی متفاوت از برجسته‌سازی و حاشیه‌ رانی، چارچوب‌ نظری مناسبی برای بررسی مورد مطالعاتی تحقیق به دست داده شود. بخش دوم این کتاب تلاشی است برای بررسی تحولات سیاسی ـ اجتماعی ایران در قالب نظریه‌ی گفتمان آن گونه که در فصل چهارم شکل می‌گیرد. اگر چه کانون توجه این تحقیق بررسی منازعات معنایی اصلاح‌طلبان و محافظه‌کاران از سال 1376 تا 1382 و بازنمایی آن در مطبوعات است، ولی پیش از آن لازم است تحولات گفتمان کلان انقلاب اسلامی از 1356 تا 1357 بر اساس نظریه‌ی لاکلاوموف و بدون ارائه‌ی تحلیل‌های متنی بررسی شود تا در سایه‌ی آن بتوان تبیین بهتری از چگونگی شکل‌گیری گفتمان‌های اصلاح‌طلب و محافظه‌کار ارائه کرد. از این رو، در فصل پنجم تحلیل گفتمان‌ کلانی از شکل‌گیری و انشقاق‌های گفتمان انقلاب اسلامی صورت می‌گیرد تا زمینه‌ی پیدایش گفتمان‌های اصلاح‌طلب و محافظه‌کار تا حدودی روشن شود. سپس فصل ششم به طور کلی دو انتخابات، انتخابات ریاست جمهوری در سال 1376 و انتخابات مجلس هفتم در سال 1382، را به عنوان زمان ظهور و افول گفتمان اصلاحات در نظر می‌گیرد و سعی می‌کند نشان دهد این گفتمان چگونه و در چه شرایطی در سال 1376 شکل گرفت و به گفتمان مسلط تبدیل شد، واکنش گفتمان رقیب محافظه‌کار چه بود و با چه ساز و کارهایی با آن به مقابله برخاست، و در نهایت چگونه در انتخابات مجلس هفتم گفتمان اصلاح‌طلب به حوزه‌ی مقاومت رانده شد. برای پاسخ دادن به سوالات فوق هم از تحلیل‌های کلان نشانه شناختی بر اساس نظریه‌ی گفتمان لاکلاوموف استفاده خواهد شد و هم از تحلیل‌های خرد متنی مبتنی بر متون مطبوعاتی، و سرانجام در فصل آخر این تحقیق، ابتدا خلاصه‌ای از مطالب فصول پیشین ارائه می‌شود و سپس تلاش خواهد شد فرضیه‌ی اصلی ادعا شده در مقدمه با نتایج به دست آمده از بررسی مورد مطالعاتی تطبیق داده شود".