سبد سفارش شما خالی است!

شبیه خوانی، نمایشگاهی از همه هنرهای نمایشی ایران است و طبعاً از همه فنون نمایش‌های پیش از خود استفاده می‌کند. این فنون، گاهی در متن و گاه در اجرا، زمانی در صحنه‌آرایی و حتی در تمرین قابل تشخیص است. از جمله شبیه‌خوانی، از قراردادهایی همچون حرکت انگشتان دست تعزیه گردان با قراردادهای نمادینی در صحنه آرایی و کلیشه‌های متنی همچون، پیشگویی یا گفتگوی دیالکتیک سود می‌برد. در این مقاله حد المقدور این فنون ارائه شده است.