نسبی بودن آثار قراردادها و تعهد به سود شخص ثالث در حقوق ایران
اصل مسلم در حقوق این است که حقوق و تکالیف و سود و زیان ناشی از قراردادها تنها متوجه کسانی میباشد که در انعقاد عقد دخالت و نقش دارند و هیچ شخصی ناخواسته ملزم بر قبول تعهد یا تحمل ضرری نباشد. اما این اصل امروزه با استثناهای متعددی روبهرو شده است. وقتی تعهد به سود ثالث پیشبینی و محقق میگردد روابط جدیدی بین طرفین عقد اصلی و ثالثی که ذینع واقع میشود، به وجود میآید، اما حکم تعهدات، تکالیف و حقوق هریک از اینها در قانون مشخص نیست، از جمله این که آیا تحقق تعهد به سود ثالث به رضایت و قبول وی نیاز دارد، آیا طرفین حق رجوع از تعهد یا حق فسخ و اقالۀ عقد اصلی را دارند و آیا ثالث هم از حق رد یا اسقاط و هم از انتقال تعهد برخوردار است و میتواند از متعهد عقد اصلی انجام تعهد و در صورت تخلف، اجبارا او را از دادگاه بخواهد. مجموعۀ حاضر به تحلیل و نقد وضعیت موجود تعهد به سود ثالث در حقوق ایران اختصاص یافته است.