سبد سفارش شما خالی است!

با نگاهی به تاریخ جوامع بشری در می‌یابیم که بشر همواره برای رسیدن به کمال و راه‌یابی به مقصد نهایی آفرینش در تلاش و کوشش بوده است و در این راه تنها معدود انسان‌هایی بودند که راه را شناخته و به هدف و مقصود رسیده‌اند. در این میان امامزاده حضرت آقا «سید حمزه»، از نوادگان امام «علی زین العابدین(ع)» از جمله سادات حسینی کیایی سدة دهم هجری است. آقا سیدحمزه(ع) در سنین کودکی پدرش را از دست داد و تحت تکفل برادرش «سلطان حسن» در آمد و چون سلطان حسن حکم‌ران «لشت نشا» و «کوچ صفهان» بود به آن سامان مهاجرت کرد و هنگامی که به رشد و کمال دست یافت، در خود شایستگی زعامت و رهبری جامعة اسلامی آن روز گیلان را مشاهده کرد. بنابراین، برای برکناری برادرش «سید میرزا علی کیا» و مقابله با او بدون اجازة برادرش سلطان حسن، لشت نشا را ترک کرد و به تبریز مهاجرت نمود. اما بنا به دلایلی نامعلوم شکست خورد؛ ظاهراً آقا سیدحمزه(ع) توانست در سال 907ـ 908 به لشت نشا برگردد. وی پس از مدت اندکی در همان سال‌ها در آنجا وفات یافت. امروزه مرقد او در «گنجا محله» شهر لشت نشا دارای بقعه و زیارتگاه بوده و هر ساله مشتاقان، زائران و دردمندان بسیاری به سوی مرقد او می‌شتابند. در کتاب حاضر سعی بر آن است که با نگاهی اجمالی به تاریخچه و زندگانی امامزاده آقاسیدحمزه لشت نشا، ضمن شناساندن شخصیت این امامزاده، تاریخچة بقعة متبرکه و ویژگی‌های فرهنگی ـ مذهبی بقعه او نیز بیان شود.