سبد سفارش شما خالی است!

در این کتاب نظریه‌های ترجمه به چهار دسته کلی نظریه‌های «سنتی»، «زبان‌شناسی»، «فرهنگی» و «دیجیتال» تقسیم شده‌اند. در نظریه‌های دوره سنتی (قبل از قرن بیستم)، توجیه نظری علمی در زیربنای کار مترجمان و ترجمه قرار نداشت و همه چیز مبتنی بر تجربه مترجمانی بود که غالبا به حرفه‌های دیگر مشغول بودند. نظریه‌های دوره زبان‌شناسی (قرن بیستم) که رویکرد علمی‌تری به ترجمه و مسائل مرتبط با آن داشتند، ترجمه را علم و عملی زبانی مبتنی بر نظریه‌های زبان‌شناسی معرفی می‌کردند. اما در دوره‌های بعدتر (بعد از قرن بیستم) که دیگر زبان‌شناسی قادر نبود به تنهایی پاسخگوی مسائل ترجمه باشد و ترجمه نه یک عمل صرف زبانی، بلکه یک عمل فرهنگی و اجتماعی و حتی سیاسی معرفی شد، توجه ترجمه‌شناسان به نظریه‌های فرهنگی معطوف گردید. بنابراین، بحثی مطرح می‌شود که شاید بخشی از معنا در ذهن و وجود مترجم یا خواننده متن است. همچنین در عصر دیجیتال به گونه‌های مختلف ترجمه که متأثر از یافته‌های تکنولوژی و کاربرد آن در ترجمه است، پرداخته شده که غالبا از نظریه‌های دوره‌های قبلی تغذیه می‌کنند.