سبد سفارش شما خالی است!

گاه از گفت‌وگو تنها به منزلۀ یک ابزار و شیوۀ مفاهمه و انتقال یک مفهوم در چارچوب قواعدی پذیرفته شده، استدلال و برهان استفاده و گاه از آن به مثابۀ یک گفتمان با مبانی نظری، مولفه‌ها، روش‌ها و حتی بسترهای اجتماعی، سیاسی و تاریخی خاص یاد می‌شود. آن‌چه این روزها از گفت‌وگو در مباحث مختلف استنباط می‌شود، عمدتا ناظر به وجه گفتمانی آن است و نه وجه ابزاری آن. در این میان، برخی از نبرد تمدن‌ها یاد می‌کنند و برخی از گفت‌گوی تمدن‌ها. آن نبرد مبتنی بر چه پیش‌فرض‌هایی است و این گفت‌وگو ریشه در چه مبانی و ملزوماتی دارد؟ آیا بین آن نبرد و این گفت‌وگو وجه مشترکی وجود دارد؟ آیا بر خلاف ظاهر آنها می‌توان مبنای مشترکی برای هر دو فرض کرد؟ آیا صرف تفاوت «نبرد» و «گفت‌وگو» کفایت می‌کند که یکی را اهل نبرد و خشونت بدانیم و دیگری را اهل تسامح و مدارا؟ مجموعۀ حاضر دربرگیرندۀ چهار جستار از سخنان «عماد افروغ» در قالب گفت‌وگو تحت این موضوعات است: بنیادگرایی؛ انقلاب اسلامی یک نرم‌افزار تهاجمی؛ ضرورت گفت‌وگوی بین دینی؛ و شفافیت پیش‌شرط‌ها یا چراغ سبز یک سویه. بقیۀ خطا‌های مطرح شده به وسیلۀ وی عبارت‌اند از: بنیادگرایی؛ چالش‌ها و بحران‌های معرفتی غرب؛ گفت‌وگو: ابزار یا گفتمان؛ بازنگری در نگاه خود به جهان؛ فرصتی برای گفت‌وگو؛ و ارزیابی نامۀ رئیس‌جمهور به بوش.