سبد سفارش شما خالی است!

افلاطون (حدود 427ـ347ق.م) از بزرگ‌ترین حکما و گرامی‌ترین مربیان نوع بشر و شاگرد سقراط بوده است. از وی آثار زیادی به جای مانده، که همه در نوع خود بی‌نظیر هستند. اما یکی از کتاب‌های مهم افلاطون که مخصوصاً برای معرفی سقراط نوشته شده، مهمانی (ضیافت) است. این رساله، داستان مهمانی یکی از دوستان سقراط می‌باشد که چون در شاعری جایزه گرفته، ولیمه می‌دهد. در این مهمانی اصحاب همه از شرب و نشاط و هیاهو خسته می‌شوند و بنا می‌گذارند که هر یک خطبه‌ای در وصف عشق و مدح خداوند عشق بسرایند. همه دربارة عشق سخنی می‌گویند، اما آن که سقراط می‌گوید حکایت دیگری است. این کتاب به نحوی عمیق ریشه در آداب و سنن آتن آن روزگار دارد و از بزمی که برپا می‌شود، تا انواع معاشرت‌ها و حدود آنها و نیز گردش باده پس از شام و برخورد با غلامان و...سخن به میان آمده است.