سبد سفارش شما خالی است!

این مجموعه دربرگیرنده‌ی آثار شعری "اقبال لاهوری" تحت این عناوین است: "اسرار خودی"، "رموز بیخودی"، "زبور عجم"، "گلشن راز"، "بندگی‌نامه"، "پیام مشرق"، "لاله طور"، "افکار"، "جاوید نامه"، "افلاک"، "مثنوی مسافر" و "ارمغان حجاز". در آغاز کتاب نیز دو مقاله فراهم آمده است در مقاله‌ی نخست به قلم "دکتر علی شریعتی" جهان بینی و اندیشه‌ی اقبال بررسی می‌شود. در این مقاله خاطرنشان می‌شود: "اقبال، نه تنها به عنوان یک متفکر بزرگ، اسلام شناس هوشیار، مترقی، که به عنوان یک مبارز ضد استعمار، روشنفکر متعهد و مجاهد و مرد حرکت و عمل در عصر خویش و در قبال مردم خویش، تکیه‌گاه اصلی‌اش را دگرگونی ذهنی ـ روانی وجدان انسانی ملتش (یغیروا ما بانفسهم) انتخاب می‌کند". در مقاله‌ی دوم نوشته‌ی "دکتر جاوید اقبال"، آمده است: "اقبال نیز شعر گفتن را در زمان انحطاط و رکود مسلمانان مانند سایر شعرای غزل‌ گو در مشاعره (مجالس شعرگویی) آغاز کرد. ولی به جای دوره‌ی رکود و پستی، در عهد احیای اسلام چشم باز کرده بود. بنابراین نمی‌توانست بدون تاثیر از اطراف و محیط خود باشد. به زودی او ترک مشاعره‌ها کرد و شاعری وی در عشق وطن و ملت جلوه‌گر شد".