سبد سفارش شما خالی است!

با پیدایش و گسترش قلمروهای جدید دانش، پیشرفت صناعات و تحولات فرهنگی و اجتماعی، به تدریج ساختار، فعالیت‌ها و صورت‌های اجتماعی متعارف تغییر شکل پیدا می‌کنند. از دیدگاه نظری و در عرصۀ عمل، مناسبات و تعاملات عناصر قابل توجه علمی، فرهنگی و تمدنی، در دو دهۀ اخیر، ساختار اجتماعی نویی را شکل داده است که در مجامع علمی و حلقه‌های فکری به "جامعۀ دانایی" و یا "جامعۀ دانش بنیاد" موسوم و متعارف است. جامعۀ دانایی که دارای خصلتی هم‌ افزاینده و هم چند ظرفیتی است، به رغم تعابیر و تعاریف متنوع، به موقعیتی اطلاق می‌شود که در آن "دانش" مبنای مناسبات و ارتباطات جمعی است و نهادهای اجتماعی با فراهم کردن فرصت‌های پویا و برابر، شهروندان را در خلق و تولید قلمروهای جدید دانش و آگاهی مساعدت می‌کند. در کتاب حاضر طی سه بخش دانش و توسعۀ دانش؛ توسعۀ جوامع دانایی؛ جوامع دانایی هوشیار، به خصایص و ویژگی‌های جوامع مبنی بر دانش اشاره شده است.