ابوعلی سینا
"ابن سینا"، دانشمند و پزشک ایرانی، در سال 370 هجری قمری درشهر بخارا، از شهرهای بزرگ ماورالنهر قدیم، متولد شد. از همان کودکی بر قرآن و علوم دینی تسلط یافت و در سن شانزده سالگی به عنوان پزشک معرفی شد و پس از معالجۀ موفقیت آمیز نوح بنمنصور، شاهزادۀ سامانی، به کتابخانۀ سلطنتی سامانیان راه یافت. او از علومی چون ماوراءالطبیعه، فلسفه، روان شناسی و پزشکی آگاه بود؛ به طوری که آثار بسیاری را در این زمینهها تألیف کرده است. پارهای از این آثار عبارتاند از: رسالةالطیر، قانون، الاخلاق، الانسان، الانصاف، الحدوث، الزاویه، الشفاء، الکیمیا، النجاة، الهدایة فی الحکمة. او در اواخر عمر به همدان رفت و بیشتر به تألیف آثار مشغول شد تا اینکه در سال 428 بر اثر بیماری درگذشت.