سبد سفارش شما خالی است!

نویسنده در این مقاله بر آن است تا ضمن بررسی روش‌های تربیتی موجود، روش‌های کارآ و مؤثر در حوزه‌ی تربیت دینی را براین اساس مطرح سازد: 1- تبدیل موقعیت‌های منفی به مثبت براساس روش و سیرت اسوه‌ها. 2- سیر روش از بسیط به پیچیده و براساس ظرفیت و موقعیت متربی. 3- مزیت اندک تداوم‌پذیر فراوان ملال‌آور. 4- تکیه بر وجود اشتراک به جای وجوه اختلاف. 5- پرهیز از روش‌های تلقینی محض. 6- استفاده از روش‌های پویا و فعال به جای روش‌های منفعلانه و ایستا. 7- تعقیب روش‌هایی که به خود ارزشمندی متربی پایان پذیرد. 8- پرهیز از طرح ناقص روش‌ها در مباحث دینی. 9- استفاده از روش مستقیم و غیرمستقیم در تربیت دینی. مباحث تربیتی کتاب، بدین قرار است: چگونگی دعوت جوانان به نماز، شیوه‌های نامناسب دعوت به نماز، محل خاص نماز در خانه، شهامت نمی‌دانم گفتن، تربیت علوی در نهج‌البلاغه، و نقش تربیتی معاون مدرسه.