سبد سفارش شما خالی است!

نگارنده در آغاز، تعریفی از مدیریت بحران، به دست می‌دهد. به تصریح وی: "مدیریت بحران، به منزله‌ی پدیدآورنده‌ی روش‌هایی برای برخورد با وضعیت‌های بحرانی در حال گسترش با پیامدهای امنیتی ملی درنظر گرفته می‌شود و مناسبت پیدایش آن، بحران موشکی کوبا بود که گروه رئیس جمهور کندی در کاخ سفید، آن را مدیریت می‌کرد. دانشگاهیان و مقامات دولتی این فعالیت‌ را "طرح‌ریزی اقدام زمان بحران" نام گذارده‌اند، اما گاهی از آن با عنوان کوتاه‌تر "مدیریت بحران" یاد می‌شود. در این بخش مباحثی چون "طرح‌ریزی اقدامات زمان بحران"، "طرح‌ریزی زمان اضطراری"، "روابط عمومی، بحران و رسانه‌های خبری" بازگو می‌شود. در بخش دوم از تکامل مدیریت بحران و چگونگی توسعه‌ی مدیریت بحران، سخن می‌رود. از جمله بحران‌های یاد شده در این بخش می‌توان به این نمونه‌ها اشاره کرد: غرق شدن کشتی تایتانیک در سال 1912، رسوایی تی‌پات دام (رسوایی‌ای که وزیر کشور آمریکا در سال 1922 در خصوص افشای اطلاعات مربوط به دو حوزه‌ی نفتی برای شرکت‌های خصوصی نفت به بار آورد). در دهه‌ی 1920 و مشکلات گسترده‌ی کارگری که آمریکا را در خلال سال‌هیا نخست پس از جنگ جهانی دوم به ستوه آورد. "بعد الکترونیکی مدیریت بحران"، "بعد جهانی"، "آخرین پیشرفت‌ها"، "مدیریت بحران در میدان عمل" و "دیدگاه‌های سه تن از برجسته‌ترین متخصصین مدیریت بحران".