سازمانهای یادگیرنده، سازمانهای عصردانش
سازمانهای یادگیرنده، در ایجاد، کسب یا انتقال دانش و تصحیح عملکرد خود و تاثیرات آن در بینش و دانش جدید خبره هستند و مهارتهای لازم را کسب کردهاند. این رفتارها، انعکاسی از دانشهای فراگرفته شده در سازمان است. در سازمانهای یادگیرنده تصویر روشنی از عملکرد مطلوب سازمان برای کارکنان و مدیران وجود دارد و همگان در تمامی سطوح سازمانی به اهمیت عناصر یادگیری و انجام کار واقف هستند، و نیز سیستمهای اطلاعاتی به گونهای طراحی و مدیریت میشوند که توان بین عملکرد خوب و انجام کار را نشان میدهد و اطلاعات مربوط به نتایج کار، در دسترس است. نگارنده در کتاب حاضر ضمن بیان تعاریف متفاوت از سازمان یادگیرنده، مباحثی چون پنج اصل سازمانهای یادگیرنده و ویژگیهای این سازمانها، پیشفرضهای مهم یادگیری رهبران، ساختار بلوکهای یادگیری سازمانی، و ارزیابی توسعة شایستگی و ارتباط آن با یادگیری سازمانی را مطرح کرده است.