سبد سفارش شما خالی است!

«شفاعت» به‌معنای «واسطه‌گری برای آمرزش گناه گناهکاران»، پیوسته مورد توجه فرقه‌های گوناگون اسلامی بوده ‌است. اگر شفاعت به‌معنایی که در اذهان مردم است، در دستگاه الهی وجود داشته باشد، هم با عدل الهی در تعارض است، هم موجب نقض قوانین الهی می‌شود. از سوی دیگر، خداوند رحمان در قرآن مجید در آیات 48 و 123 سوره «بقره»، شفاعت زر و زور را در دستگاه الهی مردود اعلان فرموده ‌است، لیکن در بسیاری از آیات، به‌ویژه آیه 44 سوره «زمر»، به صحت شفاعت، تصریح نموده ‌است و آن را منحصر به خداوند و کارگزاران او می‌‌داند. در این جستار، نویسنده نخست، مفهوم‌شناسی «شفاعت» را از منظر آیات و روایات تبیین نموده، آن‌گاه دیدگاه علامه طباطبایی را به روش تحلیلی، بررسی کرده ‌است.