سبد سفارش شما خالی است!

نیما از طبیعت برآمده و با رمز و راز طبیعت آشناست. پیوند عمیق وی با طبیعت را در منظومة «افسانه» می‌بینیم. با توجه به نجوای کلام نیما، این طور استنباط می‌شود که اغلب تشبیهات وی، تشبیه طبیعی و محسوس است تا مجازی. در تصویرسازی شعر، نیما مقامی والا دارد. وی با این که در میان طراوت طبیعت در مکانی بسیار زیبا زندگی می‌کرد، اما در بن زبان و گفته‌هایش، بذر یاس و نومیدی در حال رویش بود. نگارنده در این کتاب، ضمن بیان زندگی‌نامة نیما موضوعاتی هم‌چون اسطورة شب و تیرگی در شهر نیما؛ نیما، پیوند احساس و طبیعت؛ عشق در نظر نیما؛ نورپردازی و نوگرایی نیما؛ بازی رنگ و نور و زایش تصویر در شعر نیما؛ و تاثیر اوضاع جامعه در نیما و انزوای او را مطرح می‌سازد.