مردی که درخت میکاشت
داستانهای فرانسه - قرن 20م.
سالها پیش مرد جوانی، بر ارتفاعاتی که هرگز پای مسافری به آن نرسیده بود، پیاده راه میسپرد. وی پس از چند روز راهپیمایی، خود را در منطقهای یافت که دارای طبیعتی خشک و بدون گیاه بود و مردم آن منطقه، انسانهایی بیروح، خشن و ناملایم بودند. در میان این جماعت، جوان با پیرمردی آشنا شد که برخلاف مردم دیگر و به رغم کمحرفیاش، انسانی کوشا و فعال بود. او قصد داشت این بیابانهای بدون گیاه را شکست داده و با کاشت درخت، محیطی سرسبز پدید آورد. جوان که شیفتهی تلاش و طرز فکر "الزئارد بوفیه" شده بود با او همراه شد و مدتهای زیادی را با وی گذراند. ملاقات با پیرمرد به یک عادت تبدیل شد و اندکی بعد جوان دریافت که درختهایی که به دست "الزئارد" کاشته شدهاند به یازده کیلومتر در طول و سه کیلومتر در عرض میرسد. "بوفیه" سالها با جدیت تمام پیش رفته و درختهای بسیاری را کاشته بود و زمانی که در سال 1947 بدرود حیات گفت، بخش عظیمی از نواحی بیآب و علف کشورش را به جنگلهای سرسبز و زیبا تبدیل کرده بود. از تلاش و کوشش وی و وجود طبیعت سبز گویا اخلاق مردم آن سامان نیز تغییر کرده و به انسانهایی نرمخو تبدیل شده بودند.