سبد سفارش شما خالی است!

هریک از مناطق ایران در گذشته آواز مخصوص به خود را داشت. آواز افشاری نیز به طایفه‌ی ترک تبار "افشار" مرتبط است. این آواز در تقسیم‌بندی کنونی موسیقی ایران، جزء آوازهای منشعب از دستگاه شور است و با توجه به گام آن، از لحاظ علمی با دستگاه سه‌گاه تشابه دارد. آواز افشاری، آوازی مضموم و دردناک است که از هجران و فراق سخن می‌گوید و بهترین نمونه برای اظهار درد و اندوه درونی، ناکامی‌ها و اظهار تالم از رنج‌ها و آلام زندگی، و ذکر خاطرات اسف‌بار است. کتاب حاضر جلد پنجم از مجموعه‌ی دوازده‌جلدی "هنر مرثیه‌خوانی" است که نگارنده در آن آواز افشاری را به همراه 5 گوشه از 9 گوشه‌‌ی آن معرفی می‌نماید. هم‌چنین نوحه‌ها و مرثیه‌هایی را مناسب با این گوشه‌ها به همراه آوانگاری موسیقیایی آن‌ها، عرضه می‌کند. گوشه‌های معرفی شده عبارت‌اند از: درآمد، جامه‌دران، قرایین عراقی، و رهاب.