سبد سفارش شما خالی است!

مطالب کتاب براساس دو مبحث بررسی می‌شود .نخست، "علوم بلاغی ازدیدگاه روان شناسی "و دوم "بلاغت افراد از دیدگاه روان شناسی ."در آغاز کتاب، نکاتی چند در ارتباط ادبیات و روان شناسی مطرح گردیده از جمله این که نگارنده معتقد است" :علوم بلاغی، معانی، بیان و بدیع بیش از هر شاخه دیگری از علوم ادبی، مرتبط با روان شناسی است ...در بلاغت، سخن از تاثیر کلام در نفوس است، و این تاثیر، چه منطقی باشد و چه عاطفی و احساسی، تاثیری روانی است ;گوینده با کلام بلیغ خود شنونده را به فکر فرو می‌برد، متعجب می‌کند، مسرور و شادمان می‌گرداند، محزون و غمگین می‌سازد، به خشم و کین وا می‌دارد، به خلسه و خمودگی می‌افکند .این مقولات و تاثیر پذیری شنونده در آنها در عین این که از مباحث روان شناسی است، در علوم بلاغی نیز مطرح می‌گردد و بررسی می‌شود .دو دیگر این که در علوم بلاغی از ابزارهایی چون تشبیه و استعاره و مجاز برای تعمیق تاثیرات کلام و احیانا ایجاد لذت و تقویت جنبه‌های زیبای سخن استفاده می‌شود ."...پاره‌ای از مباحث کتاب از این قرارند" :بررسی بیان از دیدگاه روان شناسی"، "مجاز، گسترده‌ترین عرصه تداعی"، "جلوه‌های ناهشیاری در تخیل"، "ملاحظات روان شناختی در بدیع"، "عروض و روان شناسی "و "پیوندهای بلاغت روان ."