سبد سفارش شما خالی است!

نوشته حاضر، بیشتر مربوط به خاطرات و حسی که در سفرهای چند باری که به سرزمین وحی داشتم، هست. همه می‌دانیم که همه عبادات یک ظاهر دارند و یک باطن، بنده حقیر در خود ظاهر مانده‌ام، نه سواد دینی، نه روح عرفانی دارم که بتوانند اعمال عبادی را تفسیر کنم. ولی هر کس درون خود، در هر لحظه، خدا را احساس می‌کند و به اندازه خود با خدای خود نجوا دارد.