تعامل نیازسنجی و اثربخشی آموزش در سازمانهای یادگیرنده
در تعریف سازمان یادگیرینده در کتاب عنوان شده است: "سازمانی است که زمینهی یادگیری را در تمام سطوح سازمانی مهیا کرده است و دایما خود را تحول میبخشد. سازمان یادگیرنده، سازمانی است که در آن مشارکت تمامی کارکنان در فرآیند تغییر دایمی به سوی ارزشها و اصول مشترک وجود دارد. اینگونه سازمانها فرصتهای یادگیری دایمی را فراهم میآورند، از یادگیری برای دستیابی به اهدافش استفاده میکند، عملکرد فردی را با عملکرد سازمانی پیوند میزند، پرسشگری و گفت و گو را تقویت کرده، کارکنان را برای به اشتراک گذاردن نظرات و خطرپذیری آزاد میگذارد. فلسفهی سازمان یادگیرنده، یادگیری دایمی سازمان با توجه به شتاب تغییرات محیطی در جهت ماندگاری و بقای سازمان است". اصول و بنیادهای سازمان یادگیرنده بدینقرار است: نگرش سیستمی به یادگیری، کارکنان خلاق و توانمند، رهبری فرهیختگان، حاکمیت پرسشگری، تعهد به یادگیری، شبکهسازی در یادگیری، یادگیری برای آموختن، محوریت توانمندیهای فردی، و تسهیم اطلاعات. در کتاب حاضر به نقش برنامهریزی آموزشی، نیازسنجی، اثربخشی و تعامل آنها در سازمان یادگیرنده پرداخته شده و مباحثی از این دست مطرح گردیده است: نقش پارادایم مدیریت دانش در استقرار سازمان یادگیرنده، بحرانستیزی سازمانهای یادگیرنده، روشهای برنامهریزی آموزشی در سازمانها، الگوی جامع نیازسنجی چندبعدی در آموزشهای مهارتی کارکنان و توسعهی مدیران سازمانهای یادگیرنده، و نقش نظام مدیریت کیفیت فراگیر در اثربخشی یادگیری سازمانی.