حضانت کودکان در فقه اسلامی
کودکان - سرپرستی - جنبههای مذهبی - اسلام
منظور از حضانت، نگهداری از کودک است. حضانت پدر و مادر از کودک خود، حق طبیعی و تکوینی است که به محض تحقق رابطهی فرزندی به وجود میآید. حق پدر و مادر در نگهداری از فرزند خود حقی است غیر قابل انتقال به دیگری و غیر قابل اسقاط. هرگاه حضانت کودک بر عهدهی مادر باشد در صورت مرگ مادر، این وظیفه به پدر کودک منتقل میشود. هرگاه پدر زمانی که حضانت کودک برعهدهی اوست، از دنیا برود، این وظیفه به جانشین وی یعنی پدربزرگ پدری یا وصی او منتقل میشود. شرایط حضانت، مشترک میان پدر و مادر است، بجز ازدواج. ازدواج مادر در خلال هفتسال نخست زندگی کودک، باعث از بین رفتن حق او در نگهداری کودکش میشود. چه ازدواج مادر در زمان حیات شوهر سابقش باشد یا پس از مرگ وی و چه شوهر دوم راضی به نگهداری کودک باشد یا نباشد. این کتاب در چهار بخش تدوین شده است. در بخش اول به بررسی مسائل حقوقی شیردهی کودکان (رضاع) تحت این موضوعات پرداخته شده است: جایگاه شیر مادر در متون دینی، زمان شیردهی مادر، وظایف مادر در دورهی شیردهی، وظایف پدر در دورهی شیردهی، چگونگی گرفتن کودک از شیر و.. در بخش دوم مسائل حقوقی نگهداری از کودکان (حضانت) بررسی گردیده و طی آن این مباحث مطرح شده است: مراحل نگهداری کودکان، شرایط نگهداری کودکان، روابط پدر و مادر در دورهی نگهداری، و نگهداری کودکان در نظام بردهداری. در بخش سوم به مسائل حقوقی کودکان سر راهی (لقیط) اشاره گردیده و موضوعاتی از این قبیل بیان شده است: شرایط نگهداری از کودکان سر راهی، مسائل کیفری کودکان سر راهی، اختلاف در یافتن و نگهداری این کودکان، و ادعای داشتن رابطهی نسبی با کودک بیسرپرست.