سبد سفارش شما خالی است!

برجسته‌ترین ویژگی منش ایرانیان علاقه به تفکر فلسفی است. اما با نگاهی به تاریخ اندیشة ایران، از یک سو به نظر می‌رسد که ذهن ایرانی بیشتر گرایش به امور جزئی دارد و نمی‌تواند دستگاه فکری منسجمی را با پرداختن به اصول کلی و واقعیات مشهود بنیاد نهد و از سویی دیگر از آنجا که تفکر فلسفی در ایران تحت تاثیر فرهنگ سامی بوده، عمیقا با مفاهیم دینی پیوند یافته و از همین رو متفکران جدید پیوسته پایه‌ریز نهضت‌های دینی بوده‌اند. کتاب حاضر، نخستین کتاب فلسفی اقبال لاهوری است و در واقع نخستین گزارش تاریخی اندیشة فلسفی در ایران به شمار می‌آید. وی در این کتاب ایده‌گرائی و واقع‌گرایی ایرانی را با موفقیت مورد بررسی، تجزیه و تحلیل قرار داده است. کتاب دارای دو بخش با عنوان‌های فلسفة ایران پیش از اسلام و دوگانه‌انگاری یونانی است. برخی مباحث جزئی‌تر مندرج در کتاب نیز عبارت‌اند از: ارسطوئیان نوافلاتونی ایران، طلوع و افول خردگرایی در اسلام، تصوف ایرانی و اندیشة ایرانی در دوره‌های اخیر.