سبد سفارش شما خالی است!

این اولین باری بود که هشت سال پیش داشتم با بشار حرف می‌زدم. هنوز آهنگ هشدار اولین پیامی که به من داد رو یادمه. حتی نوع نغمه و این حسی که اون لحظه بهم دست داد و دقیق به یاد دارم. یک جور حس حجب و حیا، آغشته به ترس و تشویش و دلهره انگار که یه گناه خیلی شیرین و خوشایند مرتکب شده بودم. یه ساعت تمام با ترس و تردید جلوی کامپیوترم توی اتاق نشسته بودم. صفحه چتم پر شده بود از پیام‌های دریافتی. ولی پیام‌های ارسالی بیشتر از چند تا نبود و به تعداد انگشت‌های یک دست هم نمی‌رسید. این یک نقطه شروع بود که بعدها مسیر زندگی‌ام را به طور کلی برای همیشه تغییر داد.