سبد سفارش شما خالی است!

شعر فارسی در اوایل قرن پنجم هجری وارد شبه قاره هند و پاکستان شد و تحت سرپرستی پادشاهان غزنوی و سلاطین دهلی توسعه یافت. در این مدت شمار فراوانی از شعرای فارسی زبان به این سرزمین روی آوردند و اشعار و افکار بدیع خود را در حضور پادشاهان مطرح کردند. امیر حسن دهلوی نیز از جمله این شاعران بود که در اشعارخود از آیات و احادیث بسیار سود جسته است. در پژوهش حاضر انواع تلمیح در دیوان حسن دهلوی استخراج شده و از نظر موضوع تقسیم بندی شده است. نگارنده تلاش کرده تا آبشخور فکری حسن دهلوی و میزان استفاده او از اشارات، تلمیحات و اصطلاحات در دیوانش را مورد بررسی قراردهد.