سبد سفارش شما خالی است!

کتاب حاضر، نمایشنامه‌ای است که در سال 1953 به زبان پرتقالی نوشته‌شده است، یکی از قصه‌های اقوام سامی است و از قرن پنجم قبل از میلاد به زبان آرامی موجود بوده، و تأثیر آن در ادبیات سامی مانند عهد عتیق و عهد جدید و قصص سریانی و حبشی و حتی در ادبیات ارمنی و یونانی نیز مشهود است. این کتاب، نمایشنامه‌ای کاملاً فلسفی همراه با دیالوگ‌های خاص و انتقادی است. در نمایشنامه می‌خوانیم: «روباه خیلی گرسنه‌ای خوشه‌انگوری در سر درخت دید، خواست بچیند دستش نرسید. دور شد و با خود گفت: ” هنوز نرسیده “. ای روباه بره خور، میدانی! حیواناتی هستند به‌نام بشر که آن‌ها هم یکدیگر را می‌کشند و گوشت کشته خود را هم نمی‌خورند. آن‌ها را در زیر زمین با خاک می‌پوشانند تا طعمه کرم‌ها شوند. به‌منظور تهیه غذا کشت و کشتار نمی‌کنند بلکه از کشتن لذت می‌برند! مردم که همه مساوی نیستند، هرکس چیزی نصیبش می‌شود، یکی نعمت و دیگری نکبت! و این دموکراسی است. مردم حق‌دارند مرد جباری را انتخاب کنند و جبار حق دارد حکم و دستور بدهد، تو را فقیر می‌کند تو را غنی می‌سازد، تو را آزاد می‌کند تو را بنده می‌دارد».