سبد سفارش شما خالی است!

خودشیفتگی، ویژگی شخصیتی است که در دوران کودکی به صورت کم و بیش در همه انسان‌ها وجود دارد. بیشتر افراد به سبب تربیت خانوادگی، اجتماعی و الهی و با حرکت در مسیر تکامل و تعالی روح و شخصیت انسانی، به بلوغ عقلی و احساسی می‌رسند و به طور واقع بینانه و منطقی با مسائل اجتماعی روبرو می‌شوند. آن‌ها با رسیدن به بلوغ فکری، بر این ویژگی شخصیتی نامطلوب مسلط می‌شوند، اما شمار اندکی از افراد، در نیمه راه تکامل و رشد عقلی، از حرکت بازمی‌ایستند و به سبب وجود این ویژگی، خودشیفتگی با سرمستی و غروری کاذب و کودکانه همراه با کبر و خود بزرگ‌بینی مستبدانه، به روندگان راه رشد و تکامل می‌تازند و مانع از عملکرد آن‌ها می‌شوند. رسالت همگانی جامعه انسانی این است.