سبد سفارش شما خالی است!

نگارنده با مروری بر مقوله آزاد اندیشی و با تاکید به این که آزاد اندیشی، انکار مطلق مذاهب (آته‌ئیسم) نیست، سعی دارد آزاد اندیشی حافظ و خیام را ـ با نگاهی به عصر تعصب‌آمیز این دو ـ بررسی و ارزیابی نماید .البته مباحث اصلی کتاب بیشتر به جهان بینی حافظ، شیوه رندی حافظ، زیبایی‌شناسی حافظ و برخی نظریات اجتماعی حافظ اختصاص می‌یابد .در نتیجه‌گیری کتاب آمده است : "وی [حافظ] جهان را با نگرشی کنجکاو، فراگیر و جسورانه می‌دید، آن چنان که هست و دیده‌ای بصیر باید آن را ببیند .آن جا که از راز و شور و سوز درون خود، سخن می‌گوید، راز و درد را عریان برملا می‌سازد، آن جا که به طغیان فرا می‌خواند .آن جا که در شکاکیت خود قدسی‌های مزور را رنگ پریده می‌سازد، پرده ریا از رخسارشان برمی‌گیرد .آن جا که نغمه‌گر عشق است و به عدل و خرد نکته‌گیر و مردد است .آن جا که بی‌عدالتی‌ها را می‌بیند و رستاخیز و بررسی این حساب و کتاب‌ها را منکر می‌شود...آن جا که پرستنده زیبایی‌هاست، فقر را دم می‌زند و عدل را می‌ستاید ."...