سبد سفارش شما خالی است!

یکی از مباحث مهم که به طور گسترده در آیات قرآن و روایات اسلامی بدان پرداخته شده و در طول تاریخ مورد توجه علما و عرفا و صالحان بوده، بحث گناهان است. گناه، مستی‌آور، و مستی آن به مراتب از شراب (که مادر پلیدی‌ها و بزرگ‌ترین گناه کبیره است) بیش‌تر و خطرناک‌تر است. مستی گناه نه نتها عقل را از بین می‌برد بلکه قلب را به باتلاقی متعفن و گندیده مبدل می‌سازد، از قلبی که متعفن گردید جز بی‌عدالتی و ظلم و جنایت و خونریزی و فحشا، چیز دیگری صادر نمی‌شود. بنابراین فرار از گناه نه تنها امری شرعی بلکه امری عقلی است. از آن‌جایی که گناهان، آدمی را در سراشیبی سقوط اخلاقی و معنوی قرار می‌دهد و دنیا و آخرت انسان را تیره و تار و بنیادهای دینی را متزلزل و چهرۀ فرهنگ عمومی و مذهبی را تخریب می‌کند، شناخت عواملی که سبب رهایی از گناهان می‌شود، امری لازم و ضروری است. از این عوامل می‌توان حکمت، تقوا، یاد خدا، کم‌گویی دوری از دنیا‌گرایی، عبرت از سرگذشت گنهکاران، و اجتناب از شهوات را نام برد.