سبد سفارش شما خالی است!

سید محمد حسین بهجت تبریزی، متخلص به «شهریار» در سال 1285 شمسی در تبریز به دنیا آمد. مادر او خانم‌ننه نام داشت و دارای ذوق شاعری بود. بنا به گفتة شهریار، او شعر را از مادرش به ارث برده است. پدرش، سید اسماعیل موسوی معروف به حاج آقا خشکنابی، طرفدار انقلاب مشروطه و مشروطه‌خواهان بود. شهریار تلاش زیادی برای کسب علم نمود و در سال 1299 هجری شمسی همراه دوستش، سید ابوالقاسم که همانند خودش شاعر بود، به تهران عظیمت کرد. پس از پایان تحصیلات متوسطه در دارالفنون، به ادامة تحصیل پرداخت، اما در اواخر تحصیلش به دلیل مشکلات روحی، دانشگاه و طب را رها کرد و در ادارة ثبت اسناد مشهد مشغول به کار شد. حدودا 50 ساله بود که با نوة عمه‌اش، عزیزه‌خانم، عروسی کرد و سرانجام در 26 شهریور ماه 1367 پس از 48 روز بستری شدن در بیمارستان مهر تهران در 83 سالگی دار فانی را وداع گفت. نگارنده در کتاب حاضر به شرح زندگی شهریار و ویژگی‌ها و سبک شعری او پرداخته است. پاره‌ای از عناوین کتاب عبارت‌اند از: زندگی شهریار؛ منظومة حیدربابا؛ شاعران معاصر شهریار؛ جایگاه شاعران بزرگ در دیوان شهریار؛ و ویژگی‌های شعر شهریار.