سبد سفارش شما خالی است!

میرتقی‌الدین محمد کاشانی (964-1016 ق؟)، از شعرای متوسط عصر صفوی است که مجموعه‌ی حاضر را طی نزدیک به چهل سال جمع‌آوری کرد تا این که تدوین نهایی اثر مشتمل بر چهار فصل، چهار رکن، در شش جلد و در شرح‌ حال حدود 650 شاعر، از گذشته تا معاصران مولف اتمام یافت. بخش پایانی کتاب شرح حال 385 شاعر سده‌ی دهم هجری را دربردارد که از دوازده اصل به شمارگان برج‌های آسمانی تشکیل یافته و هریک از این برج‌ها ـ به گفته‌ی مولف ـ به شهرها و نواحی جغرافیایی مختلف ایران اختصاص دارد که از دیار کاشان شروع و به خراسان ختم می‌شود. کتاب حاضر حاوی شرح‌حال شعرای اصفهان است. در این جلد شرح حال چهل و هفت شاعر در دو بخش ذکر شده که آثارشان جز اشعار حکیم شفایی به چاپ نرسیده است. چند تن از شاعرانی که در این تذکره یاد شده‌اند از سخن گستران بلند‌پایه‌ی زمان خویش بودند، از آن‌جمله ضمیری اصفهانی است که شعرش هم از لحاظ کیفیت و هم کمیت دارای اهمیت است. شاعران برگزیده در این بخش که نمونه‌هایی از آثارشان نیز ذکر شده عبارت‌اند از: شکیبی اصفهانی، نوری، حکیم شفایی، ضمیری اصفهانی، پیری، نیکی اصفهانی، باباشاه و چند نفر دیگر که در مکتب "وقوع" و شیوه‌ی معنی طرازی اشعار برجسته‌ای از خویش به یادگار گذاشته‌اند.