سبد سفارش شما خالی است!

زبان عربی پس از سقوط ساسانیان به مدت چهار قرن زبان اداری، علمی و مذهبی ایران بوده است. در این مدت، دانشمندان ما آثار خود را به عربی می‌نوشتند. بعد از آن نیز تا چند قرن برخی از مولفان، آثار خود را به هر دو زبان عربی و فارسی تالیف می‌کردند. در این هزار و چهارصدسال زبان عربی بر واژگان فارسی عمیقا تاثیر گذاشته تا آن‌جا که حدود پنجاه درصد واژگان فارسی تا آن‌جا بوده که نظام واجی زبان فارسی نیز از زبان عربی متاثر شده و چند واج عربی یعنی «ق»، «غ»، و «همزه» نیز وارد نظام واج‌های فارسی شده است. بی‌شک ورود این واج‌ها به دستگاه واجی زبان فارسی ناگهانی نبوده، بلکه مراحل این فرایند تدریجی بوده است. مجموعة حاضر حاصل برگزاری ده جلسه بحث و بررسی در حوزة زبان و ادب فارسی و مسائل مربوط به حوزة ایرانشناسی عمومی است که به همت فرهنگستان زبان و ادب فارسی و بنیاد ایران‌شناسی از اردیبهشت سال 1386 تا پایان سال 1386 سازمان یافته بود. عناوین این مباحث عبارت‌اند از: «عروض قدیم در برابر عروض جدید»، «تاثیر زبان عربی بر آواهای زبان فارسی/ اشرف صادق»، «طبقه‌بندی وزن‌های شعر فارسی/ ابوالحسن نجفی»، «گونه‌شناسی (سبک‌شناسی) نوشته‌های ادب فارسی/ علی رواقی»، «تهران قدیم/ سید عبدالله انوار»؛ «ترجمة گروهی قرآن کریم/ بهاءالدین خرمشاهی»، «نارسایی در تدوین تاریخ ادبیات فارسی و ضرورت اصلاح و رفع آن‌ها/ احمد سمیعی گیلانی»؛ «سبک‌شناسی زبان/ یدالله ثمره»، «هفت رخ فرخ ایران/ فرزین رضائیان» و «خط میخی زبان فارسی باستان/ بدرالزمان قریب».