دانستنیهایی درباره تاریخ و نقش سیاسی رهبران بهایی
موضوع قائمیت و مهدویت از مطالبی است که کلیۀ فرق اسلامی به موجب احادیث نبوی بر آن اتفاق نظر دارند، در این میان شیعیان این مقام را منحصرا برای امام زمان (عج) ـ مهدی بن حسن عسگری (ع) ـ قایل هستند. از آنجا که قائمیت و مهدویت از نظر مسلمانان بسیار مهم است، در دورههای مختلف عدهای جاهطلب به دروغ از این عنوان سوء استفاده کردهاند. این افراد برخی شیعی مذهب، برخی سنی و در اواخر کار اکثرا ملحد و کافر بودهاند. مدعیان مهدویت اکثرا کار خود را با بابیت شروع کردهاند یعنی ابتدا، ادعای رابطۀ مستقیم با آن حضرت را پیش کشیده و عدهای را گرد خود جمع کردهاند، سپس از این مقام ترقی کرده، ادعای امامت و مهدویت و بعد رسالت و در پایان ربوبیت و الوهیت نمودهاند، اینان معتقد بودند که خدا در آنان حلول یا تجلی نموده است. نگارنده در کتاب حاضر پیشینه و فعالیتهای رهبران بهایی در ایران و نقش سیاسی آنان را بررسی مینماید. برخی از این افراد عبارتاند از: علی محمد باب شیرازی؛ میرزا حسینعلی نوری؛ و عبدالبهاء عباس افتدی.