سبد سفارش شما خالی است!

هیچ‌یک از جنبه‌های فرهنگ چین، بیش از معماری آن به دست فراموشی سپرده نشده است. این مساله ناشی از سفرنامه‌ها و گزارش‌های نادرست سیاهان غربی در قرون هجدهم و نوزدهم است. این سفرنامه‌ها، باعث شد که یک نظر کلی دربارۀ معماری چین در اروپا شایع گردد: معماری چین از دیدگاه غربی‌ها، معماری‌ای یکنواخت و بدون هیچ‌گونه الهامی تلقی شد که تنها در هنر باغ‌سازی خلاصه می‌گشت؛ در حالی که نمود فرهنگ و تمدن چین در وجه نمادین معماری و شهرسازی آن، مجالی مناسب برای درک روایتی منسجم و پرمعنا از مفاهیم اسطورۀ مشرق‌زمین است؛ اساطیری که نه تنها در چین از محدودۀ بازنمایی حضور خدایان فراتر رفته، بلکه انسان‌های مربوط به جهان طبیعت و موضوعات آن، شرح احوال قهرمانان و بنیانگذاران سلسله‌های حکومتی‌ و حتی زندگی مردمان و قبایل گوناگون را نیز بیان می‌کند. همۀ این‌ها در مهارت‌، تیزبینی و نکته‌سنجی سازندگان چینی و در قالب عناصر شهری و بناهای متنوع بروز یافته است. از مهم‌ترین محمل‌های تداوم افسانه، آیین است و بارزترین نماد این فرآیند، در مجموعه‌ای هم‌چون معابد، مقابر و حتی کاخ‌ها و در قالب مناسکی به ظهور رسیده‌ است. برای نمونه، مناسک شکوهمند امپراتوری در "معبد آسمان"، تا اوایل قرن بیستم برگزار می‌شد. نماد اسطوره‌ای زمین؛ یعنی اندیشۀ باستانی وجود یک دنیای انسانی دارای چهار جهت و زیرگنبد آسمان، عمیقا در آگاهی فرهنگی چینی ریشه داشته و به شکلی صریح در معماری و شهرسازی آن به نمایش درآمده است. کتاب حاضر دربارۀ تاریخ معماری و شهرسازی چین باستان به چاپ رسیده و به بررسی معماری کاخ‌ها، معابد سلطنتی، بناهای دینی و مقبره‌ها، خانه‌ها، باغ‌ها و... اختصاص یافته است.