سبد سفارش شما خالی است!

شاعر در مجموعة حاضر، شعر را نه از دید شاعرانگی، بلکه تنها برای ظرفیت بالایش در ساخت فضاهای هنری، به عنوان زبان روایی خود برگزیده است و می‌کوشد تا به بررسی روند ادراکات و تجربیات انسان معاصر بپردازد. بر این اساس مفاهیم در قالب پنج مقوله، مسیری را ترسیم می‌کنند که آدمی در جریان رشد آگاهی خود، آن را می‌پیماید. هر معنا با دیباچه‌ای آغاز شده که بیانگر حال و هوای آن معناست. پاره‌ای از عنوان‌های این شعرها عبارت‌اند از: دام؛ پرهیز؛ همایون؛ نوازش؛ آینه؛ مهمانی؛ سفر؛ این روزها؛ کودکانه؛ بوی خاک؛ آواز بی‌قرار؛ در آغوش باد؛ ماه و خورشید؛ آری برای تو؛ کولیان؛ نامة دل؛ و منصورگون.