سبد سفارش شما خالی است!

نویسنده در پنجمین شماره از این مجموعه تعریفی از نظریه‌ی اخلاقی سینما به دست می‌دهد. براساس این تعریف، نظریه‌ی اخلاقی را می‌توان روشی دانست که براساس آن می‌توان مشخص کرد سینما به تمامی از چه ارزشی در زندگی ما برخوردار و به کدام مسائل ارزش توجه یافته است و چگونه می‌توان به لحاظ اخلاقی ارزیابانه با آن برخورد کرد؟ سینما چه بازتاب‌های اخلاقی را اعم از احساس ترس و اغراق و کینه و شجاعت بر روی مخاطب می‌گذارد؟ این نظریه بیانگر این نکته است که سینما نقش بالقوه خطیری را در حل مشکلات اخلاقی ما به دوش می‌کشد و می‌تواند در حل مسائل ارزشی از جمله توجیه برتری اخلاقیات جمعی بر فردی و به عکس، نیز الگوسازی و ترسیم زشتی‌ها و زیبایی‌های اخلاقی شخصیت ما نقش مؤثری بر عهده گیرد و با برخورداری از فلسفه‌ی اخلاق، به تعیین موضع، مبادرت ورزد و تلقی خاصی از نسبی یا مطلق بودن و نیز اعتباری یا حقیقی بودن اخلاقیات داشته باشد. براین اساس این نوشتار، ارزیابی بخشی از مسائل و مباحث نظریه‌ی اخلاقی در سینمای غرب را با مطالعه‌ی دو جریان سنتی و نوگرا بر عهده دارد.