سبد سفارش شما خالی است!

پژوهشی در زمینه میزان نقش زمان در فهم قرآن کریم با استناد به ادله عقلی و نقلی است. در ابتدای این اثر به بیان کلیاتی از مفهوم عرف و زمان و تأثیر آن‌ها در فهم متون دینی پرداخته شده و میزان اعتبار و جایگاه عرف در کشف مفاهیم دینی و شرعی از قرآن کریم و روایات اهل‌بیت(ع)، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. آن گاه نویسنده به دلایل فهم‌پذیری قرآن کریم اشاره نموده و با توجه به چند وجهی بودن این کتاب آسمانی، مراتب فهم و تفسیر آن را با استفاده به علوم روز و گذشت زمان، مورد بحث و بررسی قرار داده است. وی در ادامه به زمینه‌های تحول در برداشت از متون دینی اشاره نموده و راهکارهای تفسیر روزآمد از قرآن کریم را بیان نموده و دیدگاه مخالفان و موافقان نقش زمان در تفسیر و فهم قرآن را جداگانه بررسی نموده و به شبهاتی در این زمینه پاسخ گفته است. وی همچنین به آسیب‌شناسی تفاسیر روزآمد قرآن پرداخته و بسترها و شرایط ارایه چنین تفسیری را بیان نموده است.