سبد سفارش شما خالی است!

پژوهشی درباره مفهوم و مصادیق «فتنه» در قرآن کریم و «نهجالبلاغه» است. در این کتاب ضمن بیان معنای فتنه و ریشههای آن، به نمونههایی از فتنههای تاریخی در صدر اسلام مانند فتنه جاهلیت، فتنه خلافت (شورای سقیفه)، فتنه امویان، فتنه ناکثین و فتنه قاسطین در زمان حکومت امام علی(ع) اشاره شده و موضعگیری آن امام در قبال فتنههای زمان خویش مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نویسنده به زمینههای ظهور فتنهگران مانند جهل مردم، غفلت از دشمن، جاذبههای مادی، سطحینگری و دور شدن از خط ولایت معصومین اشاره کرده و نشانههای فتنهگران و شیوههای مبارزه با آنان در آموزههای قرآن و نهجالبلاغه را بیان نموده است. وی افشاگری، ترک رابطه با فتنهگران، تذکرات روشنگرانه، ملامت و سرزنش، سیاست احتیاط، برخورد قاطع و انقلابی و پیکار مسلحانه را از جمله روشهای برخورد با فتنهگران عنوان کرده است.